Cedr
Rodzaj Cedr obejmuje cztery gatunki roślin: Cedr atlantycki, Cedr Cypryjski, Cedr Himalajski oraz Cedr libański.
Cedry zaliczane są do najpiękniejszych i największych drzew rosnących na Ziemi. Są drzewami wiecznie zielonymi i lubiącymi ciepło. W przeszłości lasy cedrowe bujnie porastały europejskie obszary basenu Morza Śródziemnego, Azji i Afryki Północnej. Jednak z upływem czasu następowała ich degradacja, w wyniku czego w wielu krajach znalazły się one pod ochroną. Są często uprawiane jako drzewa ozdobne w krajach o łagodnym klimacie. W Polsce największy cedr libański o wysokości 21 m, obwodzie pnia 0,6 m rośnie w Wojsławicach, zasadzony w 1965 r. ubiegłego wieku.
Cedry są iglastymi drzewami rosnącymi na wysokości 1500 – 3200 m n.p.m. Cechują się długowiecznością – rosną nawet do pięciuset lat, osiągają wysokość 40 – 60 m. Gałęzie mają szerokie, rozłożyste, osiągają długość 20 metrów i rozciągają się prawie poziomo tuż nad ziemią. Liście (igły) są wiecznie zielone, twarde i uformowane w pęczki po 5 – 50 igieł. Cedr syberyjski i libański różnią się długością igieł, rozmiarem szyszek oraz tym, że nasiona tego ostatniego są niejadalne.
Cedr syberyjski przystosował się do różnych warunków klimatycznych. Dobrze toleruje podłoże bagniste, nie wymaga ciepła, lubi wilgotne powietrze. To wiecznie zielone drzewo osiąga wysokość 35 – 40 m, pień prosty i równy o średnicy 1,8 m. Igliwie na gałązkach formuje się w pęczki po 5 igieł i to one dodają cedrom puszystości. Cedr kwitnie w czerwcu. Na jednym drzewie występują żeńskie szyszeczki i męskie pręciki. Dojrzewające zapylone żeńskie szyszki dojrzewają w czasie 26 miesięcy. Nasiona w szyszkach nazywane orzeszkami są ciemnobrązowe i pokryte twardą skórką. W jednej szyszce ilość orzeszków wynosi od 30 do 158 sztuk. Zbiór orzeszków cedrowych wynosi średnio od 50 – 250 kg na hektar lasu i ich ilość zależy od warunków klimatycznych i rodzaju gleby, na których rosną drzewa.
Surowce i środki odżywcze uzyskiwane z Cedru
Drewno cedrowe
Drewno cedrów jest zwarte, ma przyjemny różowawy kolor, piękną teksturę i delikatny balsamiczny aromat. Lekko poddaje się obróbce: toczeniu, struganiu i polerowaniu. Przedmioty i budowle wykonane z tego drzewa są długowieczne, nie wdaje się w nie robactwo, a w meblach nie zagnieżdżają się mole ani inne owady. Na pniu ściętego drzewa doskonale widoczne są słoje. Rdzeń suchego cedru ma zwykle żółto-czerwony lub żółto-brązowy kolor. Z drewna wykonuje się harfy, fortepiany, gitary, ponieważ posiada ono znakomite właściwości akustyczne.
Mąka z igliwia cedru
Z cedrowego igliwia otrzymuje się olej eteryczny, chlorofil, koncentraty witaminowe, mąkę bogatą w fitoncydy, witaminę C, E, B-karoten i mikroelementy – miedź, kobalt, żelazo, magnez i fosfor. Mąkę otrzymuje się z obrobionego igliwia, z którego oddzielono już olej i witaminy.
Żywica cedrowa
Żywica cedrowa jest wysokiej jakości, zawiera 30% terpentyny i 70% kalafonii. Otrzymywana z niej terpentyna (olejki eteryczne, terpentynowe) zawiera 80% pinenów, które są materiałem podstawowym w syntezie kamfory ? znakomitego środka stymulującego pracę układu oddechowego i krążenia.
Olej cedrowy
Olej cedrowy wyrabiany z orzeszków cedrowych ma przyjemny smak, jasnożółty lub złocisto-bursztynowy kolor i wspaniały orzechowy aromat. Analiza składu chemicznego orzeszków cedru syberyjskiego wykazuje, że są one cennym surowcem, z których można otrzymywać wysokiej jakości produkty spożywcze dzięki unikalnej zawartości naturalnych biologicznie aktywnych substancji. W przemyśle przetwórczym orzech cedru w znacznym stopniu wykorzystywany jest w celu otrzymania oleju cedrowego. Jądra orzeszków zawierają znakomitej jakości olej i oraz wysoce przyswajalne białka.
Dzięki unikalnemu składowi tłuszczów olej cedrowy przewyższa wszystkie znane w świecie oleje roślinne pod względem jakościowym. Jest przezroczystym płynem koloru jasnożółtego, posiada piękny aromat i przyjemny smak. Wyróżnia się spośród innych olejów roślinnych wysoką zawartości kwasu linolowego, linolenowego, palmitynowego i stearynowego. Znajdujące się w cedrowych orzechach witaminy A, C, B1, P, A, B i E sprzyjają wzrostowi organizmu człowieka. Olej cedrowy stosowany jako środek profilaktyczny posiada właściwości wzmacniające organizm, likwiduje uczucie zmęczenia, podwyższa sprawność fizyczną i umysłową. Stosowanie tego rodzaju oleju jest szczególnie polecane ludziom mieszkającym w niesprzyjających warunkach klimatycznych i ekologicznych, zajmujących się pracą wymagającą szczególnej ilości energii, której towarzyszy stres. Stosowany jest w celach leczniczych w miażdżycy, nadciśnieniu tętniczym, gruźlicy, marskości wątroby, nieżytach żołądka, chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy, chorobach układu oddechowego, pylicy krzemowej, przeziębieniach, chorobach układu krwiotwórczego i krwionośnego oraz w użytku zewnętrznym – w chorobach skóry, poparzeniach, odmrożeniach i trudno gojących się ranach. W chorobach alergicznych należy olej przyjmować trzy razy dziennie 1 łyżeczkę tuż przed jedzeniem. Przy objawach sezonowych leczenie należy zacząć miesiąc przed przewidywanym nawrotem choroby.
Masaż z użyciem oleju cedrowego likwiduje uczucie zmęczenia, poprawia krążenie krwi, usuwa żylaki kończyn, podnosi jędrność skóry i powoduje jej odmłodzenie.
Środki kosmetyczne zawierające olej cedrowy bardzo pozytywnie wpływają na skórę, nasycając ją naturalnymi witaminami, mikroelementami, utrzymują prawidłową równowagą kwasowo-zasadową. Sprawiają, że skóra jest wytrzymała i delikatna w dotyku.
Orzeszki cedrowe
W orzeszkach cedrowych znajduje się dużo magnezu, żelaza, kobaltu, manganu, fosforu, oraz cynku, które to pierwiastki odgrywają istotną rolę w regeneracji tkanek, prawidłowym wzrastaniu szkieletu, pracy mięśni oraz gojeniu się ran. Zawartością fosforu i lecytyny orzeszki cedrowe przewyższają wszystkie inne orzechy, a także nasiona roślin oleistych.
Tłuszcz orzeszków cedrowych różni się od innego rodzajów olejów wysoką zawartością nienasyconych kwasów tłuszczowych . Białka stanowią prawie 90% masy orzecha i charakteryzują się dużą zawartością aminokwasów niezwykle ważnych dla rozwoju rosnącego organizmu. Są również cennym źródłem rozpuszczalnych w tłuszczu witamin A, E i D. Witamina E odpowiada za płodność, wytwarzanie mleka u matek karmiących oraz przeciwdziała miażdżycy. W cedrowych orzeszkach znajduje się komplet witamin grupy B, które normalizują pracę systemu nerwowego, korzystnie wpływają na wzrost i rozwój organizmu człowieka, poprawiają skład krwi.
Przyswajalność orzeszków jest bardzo duża, a korzyść płynąca z ich spożywania ogromna. Wartości odżywcze i smakowe orzeszków są znakomite, a produkty z nich otrzymywane przewyższają analogiczne artykuły pochodzenia zwierzęcego. Obliczono, że jeżeli by zebrać i przetworzyć roczny plon orzechów cedru, można by zaspokoić światowe zapotrzebowanie na olej roślinny.
Z orzeszków cedru wytwarza się chude mleko i śmietanę roślinną. Śmietana z orzeszków zawiera dwa razy więcej tłuszczu niż krowia, 2,5 razy więcej niż mięso i 1,2 razy więcej niż jajo kurze. Cedrowe mleko i śmietana od dawna wykorzystuje się w medycynie naturalnej jako środek leczniczy i odżywczy.
Mąka z nasion orzecha cedrowego
Sypka mąka otrzymywana z orzecha cedrowego przypomina w smaku sproszkowane mleko krowie. Zawiera łatwo przyswajalne białka, węglowodany oraz błonnik. Wartość biologiczna białek zawartych w mące z orzeszków cedru jest porównywalna z białkiem jaja kurzego. Aminokwasy (składniki białek) arginina i lizyna są wykorzystywane w charakterze środka leczniczego obniżającego wysoki poziom cholesterolu i profilaktycznie w przypadkach chorób układu krążenia. Należy również wspomnieć o obecności w mące cedrowej witamin grupy B i C. Węglowodany zawarte w mące cedrowej to rozpuszczalne w wodzie cukry – glukoza, fruktoza, sacharoza i rafinoza. Mąka cedrowa zawiera komplet substancji mineralnych, w skład których wchodzą następujące pierwiastki – magnez, mangan, miedź, cynk, jod i kobalt. Istniejące dane pozwalają nazwać mąkę cedrową unikalnym naturalnym źródłem substancji mineralnych, spełniających ważną rolę w wielu biochemicznych procesach organizmu człowieka.
Uzdrawiające właściwości Cedru
Lecznicze właściwości cedru były znane medycynie ludowej od dawna. Kilka tysięcy lat przed naszą erą wykorzystywane było igliwie cedru jako środek leczniczy. Ekstrakty i wywary z igliwia wykorzystywane były w charakterze kompresów – gorących okładów.
Leczniczych własności cedru nie neguje współczesna medycyna akademicka ani literatura popularno-naukowa. Wszystkie składniki cedru posiadają siłę leczniczą, od zielonych igiełek do kawałeczków kory. Mieszkańcy obszarów leśnych, na których rosły cedry dobrze znali lecznicze właściwości tego drzewa i przez całe wieki wykorzystywali wytwarzane z niego surowce w leczeniu wielu dolegliwości. Z igliwia sporządzali zasobny w witaminy napój, żywicą leczyli rany i wrzody, z orzechów otrzymywali cenny olej roślinny, który oprócz własności odżywczych, posiada również i właściwości lecznicze.
Kto choć raz odwiedzi las cedrowy, będzie długo pamiętał wrażenie czystości, świeżości i zdrowia. W lasach cedrowych powietrze nasycone wonią żywiczną jest praktycznie sterylne i chroni człowieka przed infekcjami. Zawarte w roślinach substancje mogą przywrócić organizmowi człowieka zdrowie i równowagę, wpływając pozytywnie na funkcjonowanie żywych komórek i tkanek. Wstępują przy tym w harmonijne związki ze wszystkimi procesami zachodzącymi w organizmie człowieka jako całości oraz w pojedynczej komórce.
Usuwanie substancji toksycznych z organizmu
Orzeszki cedrowe uznawane są od dawna za skuteczny środek do usuwania substancji toksycznych z organizmu. Zaobserwowano, że ich spożywanie pozytywnie wpływa na przywracanie prawidłowej funkcji systemu odpornościowego w chorobach ostrych i przewlekłych. Najbardziej uniwersalny jest w stosowaniu olej cedrowy, który może być stosowany w najbardziej zaawansowanych stadiach chorób jako środek przeciwzapalny i uśmierzający ból.
Oto jedna z recept na lekarstwo z orzeszków cedru: wziąć 30 g orzeszków cedrowych i oczyścić je z łupin, zalać 0,5 litrem 40% alkoholu i odstawić na okres 40 dni. Nalewkę trzeba spożywać początkowo po 5 kropel dziennie z każdym dniem zwiększać dawkę o 5 kropli. Gdy dawka wyniesie 25 kropel, lek dozuje się w gramach. Pije się najpierw 5 g, później 10, 15, 20, 25 w ciągu dnia. Kuracja powinna trwać jeden miesiąc.
Choroby układu oddechowego
Od dawna znane są lecznicze własności napoju z orzecha cedrowego nazwane chudym mlekiem. Przygotowany napój z jąder orzecha cedrowego wykorzystywano do leczenia gruźlicy, zapalenia płuc, chorób nerek i nerwic.
Wywar i nalewki alkoholowe z igliwia cedru stosuje się w chorobach płuc, zamiennie z wywarem igliwia sosny. Igliwie bogate jest w substancje garbnikowe, alkaloidy i terpeny.
Spirytusowa nalewka z pyłków cedru to wyśmienity środek w chorobach układu oddechowego i gruźlicy. Nalewki, wyciągi i wywary z igliwia mają również działanie moczopędne. Medycyna naturalna wykorzystuje je w leczeniu astmy oskrzelowej, schorzeń dróg oddechowych spowodowanych infekcjami: w zapaleniu górnych dróg oddechowych, oskrzeli i zapaleniu płuc. Środki ta mają działanie wykrztuśne, rozpuszczają gęstą wydzielinę i ułatwiają oczyszczanie dróg oddechowych. Wywar z igliwia cedru jest bardzo skuteczny płucząc nim gardło w anginach i w przypadku zapalenia błony śluzowej jamy ustnej.
Wdychanie olejków eterycznych z drewna cedru himalajskiego stosuje się w chorobach układu oddechowego ze względu na potwierdzone działanie mukolityczne – rozpuszczające gęstą wydzielinę w oskrzelach. Przy zapaleniu oskrzeli proponuje się inhalacje z dodatkiem terpentyny.
Przy chorobach dróg oddechowych dobrze jest wdychać parę żywicy cedrowej powoli spalanej na węglach. Dawniej żywicę zbierano, kiedy wypływała z naturalnie powstałych uszkodzeń pnia lub gałęzi. Właśnie taka uważana była za jedynie leczniczą.
Alkoholowy wyciąg z gałęzi wykazuje działanie przeciwnowotworowe wobec kultur komórek nowotworowych nabłonka nosa i gardła.
Igliwie cedru utleniając się w powietrzu wydziela do atmosfery ozon ? trójatomowy tlen, który w umiarkowanych ilościach ma właściwości uzdrawiające dla człowieka. Zagajniki cedrowe różnią się od pozostałych lasów niezwykłą czystością i leczniczymi właściwościami powietrza. Chorym na gruźlicę i inne przewlekłe choroby płuc poleca się takie powietrze jako najlepsze lekarstwo. Zaleca się również stosować w gruźlicy 24 – 25 g oleju cedrowego w ciągu doby.
Choroby przewodu pokarmowego
Dane dostępne w literaturze świadczą o wysokiej skuteczności terapeutycznej niektórych olejów w stanach zapalnych różnego pochodzenia. Olej cedrowy różni się od innych olejów roślinnych większą zawartością uzdrawiających składników, dzięki czemu od bardzo dawna z powodzeniem wykorzystywany jest w medycynie naturalnej. Podwójnie wzrasta też w czasie jego stosowania ilość wydzielanej żółci przez wątrobę, co przyczynia się do lepszej emulgacji tłuszczów (rozbijania ich na mikroskopijne cząsteczki) poprawiając dzięki temu ich trawienie przez trzustkę. Dawka profilaktyczna oleju cedrowego w dobowej porcji żywności u zdrowego człowieka powinna wynosić 20 g.
Leczenie olejem cedrowym chorób w wielu przypadkach przewyższa pod względem skuteczności i braku powikłań metody leczenia preparatami farmaceutycznymi. Lecznicze własności oleju cedrowego w chorobach przewodu pokarmowego polegają na zmniejszeniu ilości wydzielanych soków żołądkowych u osób, u których występowała ich nadprodukcja; ponadto wzmaga proces regeneracji śluzówki żołądka i przełyku po przebytych stanach zapalnych; reguluje pracę jelit. Olej cedrowy szczególnie skuteczny jest więc w leczeniu nadkwaśności, nadkwaśnych nieżytach żołądka, chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy oraz powikłaniach po ich leczeniu preparatami farmaceutycznymi.
W nieżytach żołądka, chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy należy wypić jedną łyżeczkę od herbaty oleju cedrowego – rano na 30 minut przed jedzeniem i wieczorem 2 godziny po ostatnim posiłku. Można rozcieńczyć go mlekiem w stosunku 1 : 1. Czas leczenia powinien wynosić 21 dni, ale razie potrzeby można kurację powtórzyć po 10 dniach od wypicia ostatniej dawki oleju.
W zaostrzeniu choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy zaleca się przyjmowanie oleju cedrowego w czystej postaci lub jako dodatku do dania w ilości 27- 36 g w ciągu doby. Olej z orzeszków cedrowych ma również zastosowanie w leczeniu zaistniałych powikłań po operacjach nowotworów żołądka, ponieważ zmniejsza stan zapalnego śluzówki żołądka, jelita cienkiego i grubego. Stosuje się go w takiej samej dawce jak w leczeniu nieżytu żołądka ale nie wcześniej niż 1 miesiąc po zabiegu operacyjnym.
Zaobserwowano zwiększenie przepustowości przełyku dla pokarmu w zbliznowaciałej części przełyku przy wpuście żołądka (zastawce między przełykiem a żołądkiem), po ustąpieniu w tym miejscu owrzodzenia lub stanu zapalnego.
Stosować go można również w przewlekłym zapaleniu trzustki, w lekkiej i średniej postaci cukrzycy II stopnia w ilości 22 – 24 g w ciągu doby. W chorobach pęcherzyka żółciowego, wątroby oraz trzustki, olej cedrowy rozcieńczony mlekiem wykazuje działanie przeciwzapalne.
Leki wykonywane z zielonych szyszek cedrowych uważane były za dobre lekarstwo przy chorobach dróg oddechowych, nieżytowych dolegliwościach gastrycznych i wrzodach żołądka. Lek przyrządzano w następujący sposób: zgniecionymi szyszkami zapełniano 1/3 półlitrowej butelki, resztę dopełniano 40% alkoholem. Zostawiano nalewkę w cieple na okres 7 dni. Pito ją po jednej łyżce stołowej 3 razy dziennie w okresie 1- 2 miesięcy.
Kora cedru ze względu na działanie ściągające jest stosowana w przewlekłych biegunkach oraz w atonii jelit (obniżonej perystaltyce) jelit). Kora w postaci sproszkowanej wykazuje korzystne działanie w leczeniu choroby wrzodowej żołądka.
Przy chorobie wrzodowej żołądka, dwunastnicy, przy gruźlicy i zapaleniu płuc można też spożywać oczyszczoną żywicę cedru.
Dobroczynny wpływ na przewód pokarmowy ma nalewka ze skorupek orzecha cedrowego. Podnosi aktywność, dodaje siły, przywraca prawidłowe funkcjonowanie układu pokarmowego, działa ściągająco, przeciwzapalnie i uśmierza ból. Nalewkę tę stosowano również w leczeniu żylaków odbytu (hemoroidach).
W kamicy układu moczowego, a także w przypadku kamieni w wątrobie i pęcherzyku żółciowym medycyna naturalna zaleca pić nalewkę z orzeszków z miodem w winie winogronowym zawierającym małą ilość alkoholu. Przy chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy dobrze jest jeść zgniecione orzeszki z dodatkiem miodu.
Płukanie jamy ustnej ekstraktem z igliwia wzmacnia dziąsła i zęby, chroni zęby przed próchnicą.
Śmietana z orzeszków była szeroko stosowana w przypadku leczenia nadkwasoty, niestrawności, chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy, miażdżycy, chorobach nerek i nerwicy.
Choroby krwi, układu krążenia i naczyń
W przypadku żylaków podudzi zaleca się smarować olejem cedrowym zmienione chorobowo miejsca dwa razy dziennie, przy czym koniuszkami palców należy wykonywać delikatny masaż.
W chorobie niedokrwiennej serca, nadciśnieniu tętniczym, miażdżycy mózgu lub innych narządów wewnętrznych poleca się stosować doustnie 32 g oleju cedrowego w ciągu doby, w niedokrwistości 18 – 20 g oleju w ciągu doby, w białaczce 27 g w ciągu doby. W chorobach krwi medycyna ludowa zaleca pić wyciąg z łupin orzecha cedrowego. Nalewkę z jąder orzeszków cedrowych na lekkim winie pije się jako środek oczyszczający krew. Dobrze jest dodać do nalewki miodu.
Ludziom cierpiącym na choroby układu krążenia zaleca się też wywary i ekstrakty z igliwia, gdyż składniki igliwia cedru oczyszczają naczynia krwionośne z złogów, podnoszą ich elastyczność, oczyszczają organizm z substancji toksycznych. Wywar z igliwia wykorzystywano niekiedy jako środek przeciwkrwotoczny u kobiet.
Skuteczny jest też w chorobach krwi i limfy olej cedrowy, śmietana i mleko.
Walka z szkorbutem
W odróżnieniu do przybyszów, ludność miejscowa obszarów, które porastały cedry nigdy nie chorowała na szkorbut. Wywar z igliwia i kory młodych drzew są środkami bogatymi w witaminy przeciwdziałającymi szkorbutowi. Igliwie cedru posiada dużo witaminy C (kwasu askorbinowego), prowitaminy A (beta-karotenu) i innych witamin. Maksymalną ilość witaminy C w igliwiu można znaleźć zimą. Jeśli nawet pokryte igliwiem gałązki schowamy do śniegu, to w ciągu 2 -3 miesięcy zawartość w nich witaminy C nie zmniejszy się. W ogrzewanym pomieszczeniu lub latem jest ona mniejsza i osiąga jedynie wartość 42% w stosunku do stanu początkowego.
Własności bakteriobójcze cedru
Wszystkie składniki cedru ? igliwie, żywica, drewno wydzielają lotne związki o właściwościach bakteriobójczych. W ciągu doby hektar lasu wydziela ponad 30 kg gazowych substancji organicznych. Według badaczy, ilość fitoncydów (naturalnych substancji bakteriobójczych) jest tak duża, że wystarczyłaby do pokonania wszystkich chorobotwórczych mikrobów w wielkim mieście. Wokół każdej gałązki i każdej igiełki powietrze nasycone jest tymi związkami. Bardzo dobrze, jeżeli mamy w domu, w wazonie z wodą 2 – 3 gałązki cedru. Przy wzajemnym oddziaływaniu fitoncydów i ozonu, elektrony w cząsteczkach ozonu zostają pobudzone, a ich energia rośnie 3,2 razy w porównaniu do zwykłej cząsteczki tlenu. Fitoncydy cedru zwiększają ilość lekkich jonów ujemnych w powietrzu. Olejki cedrowe mają działanie przeciwbakteryjne zarówno wobec ich form wegetatywnych jak i przetrwalnikowych. Jako ciekawostkę podam, że ekstrakt z szyszek cedru libańskiego jest aktywny wobec szczepów Helicobacter pylori, ma silne działanie przeciwgrzybicze wobec grzybów Candida albicans i Aspergillus niger.
Stosowany zewnętrznie okazał się skutecznym środkiem przeciwzapalnym i przeciwobrzękowym w leczeniu trądziku. Ma również działanie przeciwalergiczne oraz przeciwastmatyczne.
Choroby układu nerwowego
Korzystne oddziaływanie na organizm człowieka mają olejki eteryczne drzewa cedrowego, przede wszystkim na system nerwowy. Ludziom, uskarżającym się na histerię, różnego rodzaju nerwice, bezsenność zaleca się dłużej stać obok cedru. Wskazane jest, by spali na łóżku wykonanym z drzewa cedrowego, a zamiast zwykłej poduszki z pierza powinni używać poduszeczki ze świeżymi cedrowymi igiełkami. Radę tę można skierować i do tych, którzy mają również problemy z układem krążenia i układem oddechowym.
Kamfora uzyskana z drzewa cedrowego wchodzi w skład wielu nowoczesnych preparatów leczniczych, stosuje się ją w leczeniu chorób układu nerwowego i schizofrenii.
Zaburzenia słuchu leczy się nalewką z łupin orzeszków na wódce.
Choroby skóry i rany
Znakomitą metodą leczniczą chorób skóry jest kąpiel z dodatkiem łupin i wytłoczyn orzeszków, do których dodaje się otręby. Kąpiel wspaniale wpływa na skórę, zwłaszcza zgrubiałą i nadmiernie rogowaciejącą. Takie kąpiele są zalecane przy egzemach, zapaleniu atopowym skóry, zmianach ropnych i innych schorzeniach dermatologicznych. Kąpiel ta ma również działanie uspokajające, stosuję się ją też w nadmiernym pobudzeniu i przemęczeniu.
Nalewka cedrowa na spirytusie lub wódce jest też skutecznym środkiem w odkażającym. W celu sporządzenia nalewki 100 g igliwia zalewa się 200 ml spirytusu i pozostawia w ciemnym, bez dostępu światła miejsc, na okres 7 dni.
Z igliwia wytwarza się pastę zawierającą chlorofil i karoten do użytku zewnętrznego, przy oparzeniach i chorobach skórnych. Wywarem z igliwia obmywa się rany, czyraki i ropiejące uszkodzenia skóry.
Wywar z kory młodych cedrów wykorzystywano przy wyjmowaniu strzał.
Cedrowy balsam (oczyszczoną żywicę) współczesna medycyna wykorzystuje przy leczeniu ran. Balsam najpierw rozcieńcza się mieszając go z neutralnymi olejami lub wazeliną, a następnie nasącza się nim gazę i wykonuje opatrunek. Cedrową żywicą leczy się przewlekłe owrzodzenia skóry, czyraki i oparzenia. Podczas wojny w XIX w. balsam ten często stosowano w szpitalach jako środek bakteriobójczy i wspomagający gojenie ran. Nasączone takim balsamem tampony wstrzymywały zaczynającą się gangrenę, chroniły rany przed ropieniem i infekcjami. Medycyna ludowa w swojej wielowiekowej praktyce zawsze stosowała żywicę cedrową, którą zalewano rany. Nawet najstarsze uszkodzenia tkanek z gangreną włącznie były nią leczone. Dawano ją na rany jako środek zmiękczający i leczący. Przy złamaniach żywicą smarowano miejsce urazu i kość szybciej zrastała się. W odróżnieniu od żywicy innych drzew iglastych, ta uzyskana z cedru, długo nie krystalizuje się i nie traci bakteriobójczych właściwości.
Olej cedrowy stosuje się w takich chorobach skóry jak egzema, czyraki, alergiczne zapalenie skóry itp. Poleca się smarować chore miejsce dwa razy dziennie i pić raz dziennie rano łyżeczkę oleju co prowadzi do szybkiego wyzdrowienia..
W oparzeniach i odmrożeniach należy smarować chore miejsce lub zakładać opatrunki z gazy nasączonej olejem cedrowym i stosować je, aż do wyleczenia. Do leczenia świeżych ran i przewlekle ropiejących, używano soku wyciskanego z młodych zielonych szyszek. Mieszano go z tłuszczem i stosowano jako okłady.
Twarde, zdeformowane paznokcie stóp leczy się, stosując kąpiele terpentynowe, przy czym poleca się wykonywać na przemian kąpiele gorące i zimne. Po zakończeniu tej procedury na noc zakłada się kompres nasączony wywarem igliwia.
Skorupki orzeszków cedrowych zawierają substancje garbnikowe. Wykonuje się z nich wywar, który przyrządza się w następujący sposób: 2 – 3 łyżki stołowe skorupek gotować przez 20 minut w objętości 1 szklanki wody. Zalecany jest do płukania jamy ustnej przy zapaleniach śluzówki, przemywania ropiejących zmian skórnych, ropiejących ran i oparzeń.
Drewno cedru himalajskiego stosują Hindusi jako antidotum w przypadkach ukąszeń przez żmije. Wykazuje ono również działanie moczopędne, przeciwgorączkowe, jest zalecanym środkiem w kamicy nerkowej i zapaleniu pęcherza moczowego.
Choroby stawów
W chorobach stawów polecane są kąpiele w igliwiu jako ogólnie wzmacniające i lecznicze. Działają uspokajająco, łagodzą zmęczenie i napięcie nerwowe; zalecane są też osobom cierpiącym na reumatyzm i podagrę. Przy zapaleniu korzonków nerwowych do chorego miejsca dobrze jest przyłożyć podgrzane rozdrobnione igliwie lub podgrzane opiłki drzewa cedrowego.
Do leczenia dny moczanowej (podagry) używano napoju sporządzonego z zielonych szyszek cedrowych, które zgniatano, moczono w serwatce i pito. Środek ten uważano również za bardzo skuteczny w leczeniu nawet przewlekłych chorób wenerycznych, przy założeniu, że pije się go codziennie po kilka butelek i obmywa nim narządy płciowe.
Terpentyna uzyskana z drzewa cedru ma zastosowanie, jako maść w leczeniu objawów reumatyzmu, podagrze, nerwobólach wynikających z przeziębienia chorobach układu oddechowego, w leczeniu ran itp. Terpentynowe kąpiele są zalecane w celu usunięcia złogów ze stawów.
Spirytusową nalewką z igliwia naciera się stawy przy reumatyzmie, dnie moczanowej i zapaleniu stawów.
Przy leczeniu reumatyzmu stawów, podagry, zaburzeń przemiany materii, awitaminozy wskazane jest picie nalewki z orzeszków cedrowych. Zgniecione razem ze skorupką orzeszki zalewa się 40% alkoholem, który powinien zakrywać orzeszki na 5 – 6 cm. Mieszankę należy pozostawić się na 7 dni i przecedzić. Należy pić jedną stołową łyżkę trzy razy dziennie w okresie 1,5 – 2 miesięcy. Można też w reumatyzmie spożywać 27-30 g oleju cedrowego w ciągu doby.
Ból głowy i zębów
W przypadku bólu głowy i migreny, przykłada się ręcznik nasączony mocnym wywarem z igliwia cedru. Można też pić jego ekstrakt.
Niekiedy leczono ból zęba przykładając żywicę do zęba lub dziąsła. Czasami stosowano dość dziwne sposoby leczenia zębów. I tak w jednym z klasztorów w Archangielsku w Rosji rośnie ogromny cedr. Jego kora jest mocno zniszczona. Mówi się, że wierzący, cierpiący na ból zębów, obgryzali pień drzewa. Istniało przekonanie, że dotknąwszy zębami wypływającej z cedru żywicy, człowiek pozbywa się chorób zębów i dziąseł oraz bólu
System odpornościowy
Przy stałym zażywaniu wyciągu z igliwia poprawiają się siły obronne organizmu, ulega wzmocnieniu system nerwowy, immunologiczny i krążenia. Następuje poprawa ogólnego samopoczucia i zdrowienie organizmu.
Napoje z igliwia podaje się ludziom, którzy przeszli ciężkie choroby i operacje. Są one też skuteczne w niektórych zatruciach, np. dymem, alkoholem, spalinami.
Orzeszki cedrowe i otrzymywane z nich produkty (olej, śmietana, mleko) są skutecznym środkiem leczącym chorobę beri-beri. Uzupełniają w organizmie niedobór witaminy B1, odpowiedzialnej za występowanie tej choroby.
Choroby dziecięce
Wywar i wyciąg z cedrowego igliwia poleca się do inhalacji i kompresów. Napój jako wywar z igliwia, z dodatkiem miodu, podaje się dzieciom chorym na krzywicę. Jest też wskazany w zapaleniu ropnym skóry. W obu przypadkach dobrze jest dzieci kąpać w wodzie z dodatkiem igliwia.
Śmietana i mleko z orzeszków cedrowych zaleca się matkom karmiącym w celu wzmożenia laktacji. Orzeszki powinny się znajdować w diecie kobiet ciężarnych, poprawiając zdrowie matki i dzieci, ponieważ znakomicie wpływają na rozwój fizyczny i umysłowy. Są bardzo skuteczne i konieczne w okresie wypadania zębów mlecznych i wyrastania stałych. Spożywanie orzeszków cedrowych zwiększa siły obronne organizmu dzieci i wzmacnia system odpornościowy.