Oczyszczanie jelit

Metody wspomagania organizmu w oczyszczaniu jelit

Chcąc ratować swój organizm przed skutkami nieustannego i przewlekłego spożywania substancji toksycznych zawartych w żywności i wodzie, należy podjąć właściwe środki profilaktyczno-lecznicze. Podstawowym zaleceniem, które można realizować na bieżąco jest zmiana sposobu odżywiania polegająca na spożywaniu żywności naturalnej i nieprzetworzonej przez przemysł spożywczy, prowadzenie higienicznego trybu życia, przeznaczenie odpowiedniego czasu na przyjemności i odpoczynek. Trzeba dać organizmowi czas na to, aby w sposób samoistny usunął nagromadzone toksyny, ponieważ wyposażeni jesteśmy przez naturę w narzędzia samo-naprawcze i regeneracyjne. Dopiero w przypadku wystąpienia narastających objawów toksemii i osłabienia funkcji systemu odpornościowego, należy podjąć działania przyspieszające proces usuwania z organizmu kumulujących się toksyn.

Wspomaganie oczyszczania jelit

Celem oczyszczenia jelit jest usunięcie toksycznych osadów z kosmków jelita cienkiego oraz kamieni kałowych nagromadzonych w jelicie grubym, które latami zalegają i zaśmiecają organizm, zatruwając wszystkie narządy wewnętrzne. O ile nie podejmie się w odpowiednim czasie środków zaradczych, skutki tego ujawnią się jako pasmo chorób infekcyjnych i degeneracyjnych, określanych jako cywilizacyjne: niedowaga lub nadwaga, zaparcia, gazy i wzdęcia, bóle głowy, obniżenie koncentracji uwagi, rozdrażnienie, szybkie męczenie się, nieświeży oddech, biały nalot na języku i czarny nalot na zębach, zapalenia dziąseł, sztywność stawów, cienie i worki pod oczami, przebarwienia skóry, brodawki, uczucie ogólnego rozbicia, osłabienia i wiele innych.

Oczyszczanie jelit czosnkiem

Uważam, że najlepszą i niedocenianą rośliną mającą wpływ na wszystkie systemy detoksykacji organizmu jest czosnek, który dezynfekuje jelita, obniża poziom cholesterolu i trójglicerydów, ogranicza odkładanie blaszek miażdżycowych, obniża ciśnienie tętnicze krwi, reguluje poziom cukru we krwi. Związki aktywne czosnku (allicyna i trójsiarczek dwuallilu) mają niezwykle silne działanie grzybo- i bakteriobójcze. Nie niszczą jednak w jelitach pałeczek kwasu mlekowego (przyjaznych bakterii z grupy Lactobacillus i Bifididobacterium), a wręcz sprzyjają ich rozmnażaniu. Allicyna uwalnia się dopiero po zgnieceniu ząbków czosnku i jest stosunkowo nietrwała. Czosnek należy więc zgnieść, odstawić na 10 minut, potem można zjeść go na surowo lub zaparzyć wrzątkiem czy poddać krótkiemu gotowaniu.

Szczególnie polecam czosnek uprawiany na terenach ekologicznych. Do terapii nie nadaje się czosnek importowany z Dalekiego Wschodu.

Jak wspomniałem wcześniej, czosnek warto jeść na surowo, ale też pić jego wodne roztwory lub zażywać preparaty. Znakomitymi preparatami, które można sporządzić w warunkach domowych, są jego wodne roztwory.

Oto trzy proste przepisy:

1. Trzy ząbki czosnku drobno posiekać i odstawić na 10 minut, zalać 250 ml wrzącej wody i gotować przez 3 minuty. Roztwór odcedzić i pić w ciągu dnia małymi porcjami. Kiedy pieczenie w jamie ustnej i przełyku ustępuje, zacząć stosowanie roztworu z punktu
2. Trzy ząbki czosnku drobno posiekać i odstawić na 10 minut, zalać 250 ml wrzącej wody i odstawić na 2 godziny. Roztwór odcedzić i pić w ciągu dnia małymi porcjami. Kiedy pieczenie w jamie ustnej i przełyku ustępuje, zacząć stosowanie roztworu z punktu
3. Trzy ząbki czosnku posiekać, zmiażdżyć, odstawić na 10 minut i zalać 250 ml zimnej, przegotowanej wody i odstawić na 2?3 godziny. Roztwór odcedzić i pić w ciągu dnia małymi porcjami. Stosować aż do zdecydowanego zmniejszenia pieczenia w gardle i przełyku.

Jeśli w czasie picia maceratu czosnkowego odczuwa się pieczenie w jamie ustnej, przełyku, żołądku, jelitach, to należy przyjąć, że przyczyną tego są mikroskopijne niewygojone uszkodzenia błony śluzowej tych odcinków przewodu pokarmowego. Oczyszczanie jelit opisanym sposobem przynosi zawsze pozytywne efekty, a przykre pieczenie ustępuje w miarę ich gojenia się. Aby pozbyć się nieprzyjemnego zapachu z ust, po wypiciu maceratu czosnkowego należy żuć zieloną natkę pietruszki lub ziarenka kawy.

Kamienie kałowe
Biorąc pod uwagę ogólną populację ludzi – 20% ma szybką przemianę materii pozostałe 80 % wolną. Organizm tych, którzy mają szybki metabolizm wytwarzają dostateczną ilość enzymów do strawienia mleka. Większość kazeiny w procesie trawienia wydalana jest na zewnątrz w sposób naturalny, ale część osiada na ścianach jelita tworząc tzw. kamienie kałowe. Są one konsystencji gumy, wiążąc się ze ścianą jelita grubego wiązaniami cholesterolowymi. Praktycznie zespalają się ze ścianą jelita a z biegiem czasu tworzą jego odlew. Światło jelita grubego jest coraz mniejsze i w związku z tym starzy ludzie często oddają stolec o obwodzie ołówka. W skład kamieni kałowych wchodzą również resztki nie strawionego innego pokarmu, pasożyty. Kazeina jako surowiec służy do produkcji kleju organicznego oraz używa się jej do wytwarzania wypełniaczy do twardych plastików. Mechaniczny ucisk kamieni na ścianę jelita grubego doprowadza do zastoju żylnego w tzw. krążeniu wrotnym. Mówiąc obrazowo, pęcznieją krwią naczynia żylne tworząc hemoroidy. Przekrwienie żylne wątroby oraz wszystkich innych narządów wewnętrznych w obrębie brzucha przyczynia się do dysfunkcji tych narządów. Kiedy pacjent zgłasza dolegliwości bólowe wątroby to zadaję pytanie jak często wypróżnia się, jakiej konsystencji oddaje stolec i czy cierpi również na schorzenie innych narządów. Niezależnie od tego w obrębie samego kamienia kałowego zachodzi proces fermentacji. Uwalniające się toksyny zatruwają cały organizm ale mają wybitne powinowactwo do ośrodkowego układu nerwowego. Objawiać się to może stanami depresyjnymi, uczuciem stałego zmęczenia, niechęcią do podejmowania jakichkolwiek twórczych czynności. Złogi kazeiny mogą stanowić lepiszcze kamieni nerkowych, tapetują naczynia krwionośne, odkładając się w tkankach miękkich okołostawowych powodują ich deformację i silne dolegliwości bólowe. Wiemy też, że flora bakteryjna jelita grubego bierze udział w tworzeniu witamin, głównie grupy B, a samo jelito we wchłanianiu zwrotnym wody w czasie formowania stolca. Nasuwa się więc wniosek, że cierpimy na duże niedobory kompleksu witamin B a nasz organizm jest nasączony toksynami wchłaniającymi się wraz z wodą.

Zaparcie stolca

Zaparcie stolca można najlepiej zdefiniować jako brak wypróżniania, któremu towarzyszy dyskomfort, parcie na stolec i trudności w wydaleniu go. Towarzyszy temu ucisk lub ból w obrębie odbytnicy. Stolce zwykle są suche i twarde, ponieważ pozostając w jelicie grubym zbyt długo zostały nadmiernie odwodnione. Zaparcie występuje wtedy, gdy oddawanie stolca ma miejsce rzadziej, niż jeden raz na dobę. Najlepszym lekarstwem stosowanym w zaparciu stolca jest właściwa odżywianie pokarmem bogatym w błonnik roślinny. Poniżej przedstawiam środki wzbogacające dietę i ułatwiające wypróżnianie się.

Siemię lniane

Oczyszczanie jelita grubego przy pomocy siemienia lnianego szczególnie polecane jest osobą z następującymi dolegliwościami:

• stany zapalne układu pokarmowego lub górnych dróg oddechowych,
• wrzody żołądka, zapalenie jelita grubego, zapalenie błony śluzowej żołądka lub dwunastnicy,
• choroby i zakażenia układu moczowego, odmiedniczkowe zapalenie nerek lub pęcherza moczowego,
• nadmiar masy ciała i zaburzenia metabolizmu lipidów

Przepis: Zemleć w ręcznym młynku 2 łyżki stołowe nasion siemienia lnianego. Spożywać na sucho 2 razy dziennie 1 łyżkę stołową i każdą porcję zmielonego siemienia popić 1, a najlepiej 2 szklankami przegotowanej wody. W okresie stosowania kuracji należy pamiętać o piciu w sumie, co najmniej 2 litrów dobrej jakościowo wody niskomineralizowanej. Kurację tę powinno stosować się w zaparciu stolca i schorzeniach jelita grubego.

Oczyszczanie jelita przy pomocy siemienia lnianego polega na spożywaniu przez trzy tygodnie z rzędu zamiast śniadania następująco przygotowanego posiłku:

• pierwszy tydzień ? jedna łyżka mąki lnianej z dodatkiem 100 ml kefiru z mleka koziego,
• drugi tydzień ? dwie łyżki mąki lnianej z dodatkiem 100 ml kefiru,
• trzeci tydzień ? trzy łyżki mąki lnianej z dodatkiem 100 ml kefiru.

W ciągu dnia zalecane jest spożywanie dań z naturalnego pochodzenia składników odżywczych. Przygotowywać je najlepiej ze świeżych i surowych warzyw i owoców, produktów pełnoziarnistych wypieków z mąki pełnoziarnistej, orzechów i wody mineralnej.

Suszone figi i śliwki

Jedzenie 3?4 suszonych fig każdego dnia znakomicie poprawia wypróżnianie, gdyż owoce te mają działanie przeczyszczające. Podobne działanie mają śliwki zjadane jako surowe, suszone lub gotowane.

Wywar z owsa

Przepis: 1 łyżkę stołową owsa zalać 1 szklanką wody i zagotować. Pić po ostudzeniu ? szklanki płynu rano i wieczorem.

Napar z rodzynek

Przepis: 1 łyżkę stołową rodzynek zalać 1 szklanką wrzącej wody i wypić po ostygnięciu. Jest to przepis na jedna porcję, którą można stosować 3 x dziennie w zależności od potrzeby.

Wywar z cebuli

Przepis: 1 dużą cebulę obrać z łupinek, posiekać, zalać 1 szklanką wody, gotować do miękkości i odcedzić. Pić 50?100 ml płynu rano i wieczorem.

Lewatywa

Lewatywa jest zabiegiem, którego celem jest spowodowanie wypróżnienie. Polega na wprowadzeniu do jelita grubego czystej wody lub z rozpuszczonymi w niej substancjami dodatkowymi. Jest jednym z najstarszych zabiegów leczniczych stosowanych z niewielkimi modyfikacjami do dnia dzisiejszego i używa się go w czyszczeniu jelita grubego z zalegających mas kałowych i gnijących kamieni kałowych. Wykonane kilku serii lewatyw powinno przywrócić jelitom właściwą im motorykę (perystaltykę), dzięki czemu wypróżnianie powinno przebiegać bez zakłóceń . W atonii jelita grubego, pomimo wykonywanych lewatyw, problemy z zaparciem stolca mogą utrzymywać się nadal i wynikać z osłabienia mięśni gładkich ściany jelit. Istotnym wskazaniem do wykonania lewatywy jest zaparcie stolca u obłożnie chorych, długotrwałe zaparcia nawykowe, wady rozwojowe jelita grubego. Również w czasie połogu i pobytu w szpitalu, kobiety mająca problemy z wypróżnieniem, powinny poddać się temu zabiegowi. Pamiętać jednak należy, że zbyt częste stosowanie lewatywy wyjaławia jelito gruba i usuwa z przyjazną organizmowi florę bakteryjną.

Przeciwwskazaniem do stosowania lewatywy jest ciąża, rak jelita grubego, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, zaawansowane żylaki odbytu.

Wykonanie lewatywy

Zalecam wykonać zabieg lewatywy najlepiej po naturalnym wypróżnieniu. Jeśli nie było wcześniej wypróżnienia, pierwsza lewatywa usunie jedynie zalegający stolec, druga wykonana po tej pierwszej, opłucze ścianę jelita. Do wykonywania lewatywy potrzebny jest irygator, który można zakupić w aptece lub sklepie ze sprzętem medycznym.

Płyn do wykonania lewatywy powinien być ciepły i zbliżony do temperatury ciała 36?37 ° C, gdyż zbyt gorący może spowodować nieodwracalne uszkodzenie błony śluzowej odbytnicy, a nawet śmierć. Użycie nieodpowiedniego płynu, może wywołać ostre podrażnienie błony śluzowej jelita grubego i stać się przyczyną dotkliwych podrażnień odbytnicy. Należy rygorystycznie przestrzegać zasady higieny i każda osoba powinna mieć do lewatywy swój indywidualny zestaw, którego nie powinny używać inne osoby. Worek do lewatywy należy napełnić 1,5?2 litrami letniego płynu, zawiesić na wysokości 1?1,5 metra, uklęknąć w pozycji kolankowo-łokciowej, aby nogi były oparte palcami o podłogę, pośladki wyżej, głowa niżej. Końcówkę irygatora posmarować gęstym olejem (unikać smarowania innym tłuszczem) i włożyć do odbytu na głębokość 18?25 cm. Szybkość wlewu płynu należy regulować zaciskiem. W czasie wykonywania zabiegu należy oddychać głęboko, płynnie i powoli. Niektórzy już po szklance płynu odczuwają parcie, więc powinni zaczynać od małych ilości, stopniowo dochodząc do 1,5?2 litrów płynu. Przy prawidłowo przeprowadzonym zabiegu płyn nie powinien wypływać na zewnątrz. Lewatywę należy wykonywać z wyczuciem. Nie wolno zbyt gwałtownie wlewać płynu, a gdy odczuwa się ból, należy zrobić krótką przerwę lub ewentualnie zmienić pozycję ciała. Po zakończeniu lewatywy należy położyć się na prawy bok, potem lewy, następnie na plecach. Nogi ułożyć płasko na podłodze, unieść pośladki do góry tak, aby miednica była wyżej niż głowa i pozostać w tej pozycji 30?40 sekund, pomasować brzuch, aby płyn mógł dotrzeć do całych w zakamarki jelita grubego. Bardziej sprawni fizycznie mogą wykonać stójkę na ramionach. Po wykonaniu lewatywy przez 10?15 min starać się nie wypróżniać, potem kucnąć i wypróżnić się wypychając całą zawartość jelita. Można ponownie wykonać zabieg, a po jego zakończeniu należy dokładnie umyć przyrządy wodą z mydłem i wysuszyć.

Lewatywa według Walkera

Do sporządzenia lewatywy wziąć się 2 litry letniej wody (w temperaturze ciała) i dodać 1 łyżkę soku cytrynowego lub soku jabłkowego. Z pomocą irygatora wprowadzić płyn do jelita grubego. Pierwsze oczyszczanie jelita grubego należy wykonywa przez jeden miesiąc. W pierwszym tygodniu zabiegi należy powtarzać codziennie, w drugim – co drugi dzień, w trzecim ? co trzeci dzień, w czwartym ? co 4 dni. Potem lewatywę można wykonywać nie częściej niż jeden raz w tygodniu. Już po 1 tygodniu odczuwa się pozytywne rezultaty tych zabiegów.

 Lewatywa z czosnku

Ta lewatywa ma działanie grzybobójcze i likwidujące pasożyty. Jest bardzo skuteczna w zwalczaniu owsików.

Przepis: Zmiażdżyć 3 duże ząbki czosnku, odstawić je na 10 min, potem zalać 1 szklanką letniej przegotowanej wody, odstawić roztwór na 2 godz. Przecedzić i zaaplikować jako lewatywę 1 szklankę płynu. Płyn powinien mieć temperaturę ciała. Zabieg przeciwko owsikom powtarzać, co 2 dni, a jako grzybobójczy, co kilka dni.

Lewatywy przed rozpoczęciem głodówki

Można zacząć robić lewatywy na 2 tygodnie przed rozpoczęciem głodówki i wskazane jest wykonać co najmniej 3 zabiegi co 2 dni, a ostatni na dwa dni przed głodówką. Jest to zabieg bardzo dobrze wspomagający oczyszczanie jelit i łatwiej jest wówczas przejść pierwszy etap głodówki. Wegetarianie, którzy na ogół jadają dużo pokarmów bogatych w błonnik, mogą zastosować lewatywę jedynie w dniu rozpoczynającej się głodówki. Im dieta jest bardziej wysokobiałkowa, tym lewatywy wykonywane przed przystąpieniem do głodówki są bardziej wskazane. Lewatywy należy wykonywać używając 1,5?2 litrów letniej wody przegotowanej wody (o temperaturze ciała). Jeśli ktoś kategorycznie nie chce stosować lewatyw, to nie musi, jednakże powinien liczyć się z tym, że pierwszy okres głodówki może u niego przebiegać z większymi dolegliwościami. Mogą wystąpić bóle głowy, zawroty, mdłości, gorsze samopoczucie. Dolegliwości można zminimalizować stosując dwukrotnie przed rozpoczęciem głodówki w odstępie dwóch dni łagodny ziołowy środek przeczyszczający wykonany z korzenia rzewienia dłoniastego (rabarbaru).

Hydrokolonoterapia

Hydrokolonoterapia jest głębokim płukaniem jelita grubego przy pomocy aparatu. Jest zabiegiem bezbolesnym, ale powinna być przeprowadzona pod kontrolą lekarza. Do odbytu leżącego na boku pacjenta wprowadza się rurkę, którą podawana jest ogrzana woda pod odpowiednim ciśnieniem, przefiltrowana i wyjałowiona promieniami UV. Dzięki naprzemiennemu napełnianiu i opróżnianiu okrężnicy, wypłukiwane są osady jelitowe. W trakcie zabiegu, trwającego 45 min wykonuje się masaż brzucha. Zastosowanie jednorazowych materiałów i dokładna dezynfekcja urządzenia po każdym zabiegu, gwarantuje aseptykę i odpowiednie warunki higieniczne. Efekty zabiegu obserwuje się prawie natychmiast. Pacjenci mówią o uczuciu lekkości, świeżości i przypływie energii. Ustępuje wiele dolegliwości, między innymi wzdęcia i zaparcia, następuje poprawa samopoczucia. Zdarza się, że pacjent już po jednym zabiegu traci kilka zbędnych kilogramów. Hydrokolonoterapia usuwa złogi, toksyny, śluz, pasożyty gromadzące się w jelitach, polepsza wchłanianie składników odżywczych, zwalcza grzybice przewodu pokarmowego, odtruwa organizm.

Przeciwwskazania do wykonania zabiegu: Nowotwór jelita grubego i odbytu, perforacja jelit, żylaki odbytu, marskość wątroby i niewydolność nerek, padaczka, nie leczone nadciśnienie tętnicze, przepukliny jelit i ciąża.